Bazen çıkmazlara girersinde çıkamaz olursun
Çıkacak yol ararsın da bulamazsın
Sana uzanan bir el arayıp ona sımsıkı tutunmak
güç almak istercesine
Yüreğinin sesiyle kendine şunları söylersin ya
Hayatında öyle arkadaşların dostların olmalı ki
Ailenmiş gibi olan,
sırdaşın olan
Kan bağı olması şart değil,
kalp bağı,can bağı olsa yeter
Dört kardeşim değil
beş kardeşim var demen
Dost bulmaktan çok onu ebediyete sürdürmen
Maddiyatla değil,maneviyatla bağlanan
Gözlerini kapatıp sorgusuz sualsiz sana sonsuz güvenen
Seni göremeyince kapını çalan
Ulaşana kadar
sesini duyana kadar
telefonla arayan
Kimi zaman ekmeğini böldüğün
Kimi zaman derdini paylaştığın dostların olmalı
Bir kahve içerken gözyaşlarınla içini döktüğün
Sol tarafına seni saklayan
Bir omuzunu daima senin için ayıran
Mutluluğunu mutluluğu yapan
Acını en derinden paylaşıp yaşayan
Ardından konuşanı susturan
Ruhuna,kalbine,yüreğine
iyi gelen
Sırtından vuran değil,
yaralarına melhem olan dostların olmalı
Merhametiyle hareket eden,
vicdanıyla konuşan
Bazen kahkahalarınızla
Kimi zaman hıçkırıklarınızla etrafı inleten
Aylarca görüşemezsende sanki dün görüşmüş gibi
Bıraktığı yerden devam eden dostların olmalı
Hiç bir zaman sitemkar olmayan
Dostluğun anlamını satın alınamayacağını bilen
Ahirete kadar hayatından çıkmayan vazgeçilmezi olan
Dostları olmalı insanın
Serap KAPLAN