(Bu alemden bir dost, Zükfikar göçtü)
Bu alemden bir dost, Zükfikar göçtü
Nur deryasından, bir IŞIK geçti
Eyüp Sultan ona, son mekan seçti
Rahmet-i Rahman’a kavuştu artık
Tabibler tabibi Lokman Hekim’di
Yüreği her zaman, yeşil iklimdi
Fakir-fukarayla, öksüz yetimdi
Rahmet-i Rahman’a kavuştu artık
Çileler çekerek, tertemiz gitti
Sanmayın toprakta, kaybolup yitti
Aldığı nefesler, dünyada bitti,
Rahmeti –Rahman’a kavuştu artık
Yer Sustu, gök sustu; herkes ağladı
Nice dost gönüller, yürek dağladı
Tekbirler dualar, bir bir çağladı
Rahmeti –Rahman’a kavuştu artık
Nice kadim dostu çoktu, onlarca
Kardeşti sırdaşti, ağlar usulca
Hoş sada bıraktı, ardından onca
Rahmeti –Rahman’a kavuştu artık
Dünyalık olmadı, heva bilmedi
Zevk-u safa ile, coşup gülmedi
Vefayı hiçbir an, kalpten silmedi
Rahmeti –Rahman’a kavuştu artık
Biz senden razıyız, sen de razı ol
Bizde hakkın çoktur, nurlar ile dol
Biliriz vuslatı, en doğru yol
Rahmeti –Rahman’a kavuştu artık
Adıyaman halkı, sana yanıyor
Altınşehir Cami, seni anıyor
Hayratı dillerde, alem tanıyor
Rahmeti –Rahman’a kavuştu artık
(Cemalettin Turan)